Çekmeköy escort arka sokakları, İstanbul’un kalabalığından uzak görünse de, kendi içinde derin sessizlikler ve görünmeyen acılar barındırıyordu. O sessizliğin ortasında, 24 yaşındaki Elif’in hayatı, gün geçtikçe daha da ağırlaşıyordu. İnsanların koşuşturduğu sokaklardan geçerken yüzüne yapışan soğuk hava, aslında içinde hissettiği yalnızlıktan farksızdı.
Elif, küçüklüğünden beri yoksullukla yoğrulmuş bir hayatın içindeydi. Babası yıllar önce evi terk etmiş, annesi ise temizlik işlerinde çalışarak iki oral kardeşini büyütmeye çalışmıştı. Ancak Elif’in gençliği, yoksulluğun ve çaresizliğin gölgesinde çok erken kararmıştı. Okulunu yarıda bırakmak zorunda kalmış, para kazanmak için hiç istemediği bir yola girmişti. Girdiği bu yol, toplumun ona “hayat kadını” damgasını vurmasına neden olmuştu.
Her gece Çekmeköy’ün ara sokaklarında, gözlerden uzak bir yaşam sürüyordu. Kimsenin bilmediği, kimsenin konuşmadığı bir yük taşıyordu üzerinde. İnsanların küçümseyici bakışlarını görmemek için başını hep eğiyordu. Yalnızca annesinin ve küçük kardeşinin yüzündeki tebessüm, onun dayanma gücünü tazeliyordu. Çünkü Elif, kendi hayatından çok onların geleceğini düşünüyordu.
Bazen Çekmeköy escort parklarına oturur, çocukların neşeyle koşuşturmasını izlerdi. O anlarda kendi çocukluğunu hatırlardı; yıpranmamış hayallerini, yarım kalmış masumiyetini. Doktor olmayı düşlediği yıllar, sanki başka birinin hayatına aitti. Şimdi ise her sabah uyandığında, “Bu hayat ne zaman bitecek?” diye kendi kendine soruyordu.
Bir akşam, işten dönerken bir dernek afişi dikkatini çekti. “Kadınlara destek – Yeni bir hayata başlamak için buradayız.” İlk başta aldırmadı, çünkü saxo çeken yıllardır kimse ona gerçek bir yardım eli uzatmamıştı. Fakat birkaç gün sonra cesaretini toplayıp o derneğe gitti. İçeri girdiğinde kendisi gibi zorluklarla mücadele eden kadınlarla tanıştı. Onların hikâyelerini dinlerken yalnız olmadığını fark etti. Eğitim, meslek kursları ve psikolojik destek verildiğini öğrenince gözlerinde umut ışığı parladı.
