Ümraniye escort dar sokakları sabahın ilk ışıklarıyla uyanırken, yirmi bir yaşındaki Aylin, ağır adımlarla yürüyordu. Yüzünde yorgunluk, gözlerinde ise hayatın erken getirdiği sertlik vardı. İstanbul’a birkaç yıl önce gelmişti; ailesinin maddi zorlukları ve hastalıklı annesi yüzünden kendi hayatını kurmak zorunda kalmıştı. Okulu bırakmış, birkaç küçük işte çalışmıştı; ama kazandığı paralar, borçlarını ödemeye bile yetmiyordu.
Aylin’in hayatı, bir süre önce aldığı zor kararlarla şekillenmişti. Seçtiği yol, toplumun gözünde yargılanan bir yoldu, ama o hayatta kalmanın başka bir yolunu görememişti. İnsanların bakışları, fısıltıları ve yargıları her zaman omuzlarına ekstra yük bindiriyordu. Sokaklarda yürürken çoğu zaman başını öne eğiyor, görünmez olmaya çalışıyordu. Ama içindeki direnç hâlâ onu ayakta tutuyordu.
O sabah, Çarşı’ya doğru yürürken cebindeki birkaç kuruşu saydı. Akşam eve dönüp annesinin ilaç parasını göndermesi gerekiyordu. Sokaklarda iş ilanlarına göz atarken, her dükkânın önünden geçişi daha da ağırlaştı; iş bulmak imkânsız gibi görünüyordu. İnsanların telaşlı adımlarına, gürültüye ve hatta kendi düşüncelerine rağmen iri memeli yürümeye devam etti. İçinde hem korku hem de küçük bir umut kırıntısı vardı; çünkü pes etmek onun seçeneği değildi.
Ara bir sokakta yaşlı bir adam düşüp kaldırımda oturmuştu. İnsanlar yanından hızla geçiyordu; kimse yardım etmiyordu. Aylin durdu, tereddüt etmeden yanına koştu.
“Amca, iyi misiniz?” diye sordu.
Adam hafifçe başını salladı, “Evet, sadece dengesiz bir anım oldu.”
Aylin onu yerden kaldırdı ve yakındaki bir bankın kenarına oturttu. Bir süre sessizce yan evli yana oturdular. Adamın minnet dolu bakışları, Aylin’in içindeki insanlık kıvılcımını yeniden ateşledi. Kendi zorluklarına rağmen hâlâ başkalarına yardım edebilmek, ona uzun zamandır hissetmediği bir umut vermişti.
Bir yanıt yazın