Kartal escort sahil yolunda rüzgâr sert esiyordu. Denizden gelen tuzlu hava, genç kadının yüzüne çarparken saçlarını savuruyor, soğuk geceyi daha keskin hissettiriyordu. Yirmi üç yaşındaki Melis, montunun yakasını dar amcıklı sıkıca kaldırmış, kaldırımların ıslak taşlarında adımlarını sessizce atıyordu. Bu sokaklar onun için hem ev hem de hapishaneydi; burada yürümek zorunda olduğu hayatın ağırlığını her adımında hissediyordu.
Melis genç yaşta hayat kadını olarak çalışmak zorunda kalmıştı. Bu hayatı seçmemişti; ailesinin ekonomik sıkıntıları ve gençliğinde yaşadığı travmalar onu böyle bir yola itmişti. Liseyi bitiremeyen Melis, İstanbul’a gelmiş, umut dolu bir geleceği hayal etmişti. Ama şehir, ona kucak açmak yerine soğuk bir duvar gibi durmuştu. İşsizlik, güvensiz ortamlar ve kötü tesadüfler, onu yıllar önce istemediği bir hayatın içine sürüklemişti.
O gece Kartal escort sokakları daha sessizdi. İnsanlar evlerine çekilmiş, sahile yaklaşan tek tük araba geçiyordu. Melis, sahil boyunca yürürken dalgaların götten veren kıyıya çarpma sesini dinledi. Her dalga, içindeki karmaşayı bir nebze de olsa dindiriyordu. Ama ne kadar dinlense de, hayatın yükü omuzlarından eksilmiyordu. “Bir çıkış yolu olmalı,” diye düşündü kendi kendine. Her ne kadar umutsuzluk her köşede beklese de, içindeki küçük umut kırıntısı hâlâ canlıydı.
Sahile inen merdivenlerden birine oturdu. Ellerini sıkıca dizlerine bastı, başını hafifçe domalan öne eğdi. Gözlerinde biriken yaşları fark etmeden sildi. Bu sokaklarda kendine ait hiçbir şey yoktu, ama içindeki direnç hâlâ yaşamaya devam ediyordu. “Ben buraya ait değilim,” diye fısıldadı. “Ama bir gün… bir çıkış yolu bulacağım.”
Tam o sırada yanına yaşlı bir kadın yaklaştı. Elinde bir termos vardı ve sıcak bir sesle, “Evladım, gece çok soğuk. Bir bardak çay ister misin?” dedi. Melis önce tereddüt etti. Bu dünyada çoğu insan kendi derdindeydi ve kimse ona yardım etmezdi. Ama kadının gözlerindeki yargısız sıcaklık, içinde yıllardır hissetmediği bir güven duygusu uyandırdı.
“Olur,” dedi Melis, sesi titrek ama umut dolu. Kadın onu sahile yakın küçük bir dernek gurup seven merkezine götürdü. İçerisi sıcak ve güvenliydi; duvarlarda kadınların çizimleri ve el işi süslemeler vardı. Diğer kadınlar gülümseyerek karşıladı ve Melis’e destek olacaklarını, hayatını değiştirmek için ona yardımcı olabileceklerini söylediler.
Bir yanıt yazın